آموزش مداحی و اشعار مذهبی

  
      گفتند میایی ؛خودت هم بی قراری
      ما منتظر ماندیم و طی شد روزگاری
      
      در جستجوی خیمه ی سبزی که گفتند...
      آواره ایم آواره ی کوه و صحاری
      
      بچه که بودم مادرم هر جمعه میگفت :
      می آید از سمت مدینه تک سواری
      
      چشم دلم افسوس که کور است و دیری ست
      فهمیده ام باید بسازم با نداری
      
      ما بی شما خیلی دوامی هم نداریم
      این عمرها را نیست دیگر اعتباری
      
      مُردند پیران و جوانان پیر گشتند
      خیلی مصیبت دارد این چشم انتظاری
      
      آقا بیا از این جهان رفع ستم کن
      بر هم بزن رسم و رسوم برده داری
      
      آل خلیفه تا به کی باید بگیرد
      با کُشته های شیعه عکس یادگاری
      
      آقا نمیخواهم که وقتت را بگیرم
      میدانم  امشب با عمویت وعده داری
      
      میدانم امشب آمدی با یاد قاسم
      بر زخم جان مجتبی مرهم گذاری
      
      قاسم که خود شیواترین نوع غزل بود
      حالا شده چون جمله های اختصاری
      
      عباس احمدی

***********************

      ما که در فطرت ذاتی به خدا محتاجیم
       بیشتر از همه بر کرببلا محتاجیم
      
      به همین سینه زدن، ناله زدن، گریه و شور
       ما به این نوکریِ بزم عزا محتاجیم
      
      به دم نوحه، به مظلوم کشیدن، به دعا
        به حسینیه و این حال و هوا محتاجیم
      
      روزمان شب نشود تا که نگوییم حسین
       ما به ذکر تو به همراه بکاء محتاجیم
      
      شهدا سینه‌زن اکبر لیلا بودند
       ما به فرهنگ اصیل شهدا محتاجیم
      
      ما به آن‌کس که در این خیمه‌ی تو جان داده
       تا شفاعت کند او روز جزا محتاجیم
      
      زشت باشد که سر نوکرت از تن نرود
      تا رود این سر ما پای شما محتاجیم
      
      ما فقط نه، که همه خیل رسل می‌گویند
       یابن‌زهرا ،به تو ای خون خدا محتاجیم
      
      ما گدای حسن و نسل کریمش هستیم
       ریزه خوار کرم طفل یتیمش هستیم
      
      اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید

***********************

      هر كه محروم است از تو مَحرم مِیخانه نیست
      هر كه با آتش نمی جوشد دلش پروانه نیست
      
      من اویسم قسمتم انگار دیدارت نشد
      از قَرَن می آیم و ارباب امّا خانه نیست
      
      گشتم و گفتند بر این روضه ها سر می زنی
      بانی این اشك ها جز چشم صاحب خانه نیست
      
      من حسینی زاده ام از شیر و اشكِ مادرم
      سینه ام با آتشِ عشق شما بیگانه نیست
      
      حس این دیوانگی تقصیر خاك كربلاست
      سال ها در كربلا گشتیم جز دیوانه نیست
      
      باز هم موی شما با ناله ها آشفته شد
      كار گیسوی پریشان شما با شانه نیست
      
      مثل زن های پسر از دست داده آمدیم
      خانه ی چشمان ما از سیل جز ویرانه نیست
      
      بس كه امشب گل به غم های یتیمت ریختیم
      آه دیگر لاله ای در گوشه ی گلخانه نیست
      
      حسن لطفی